برای همشهریانم برای بندرعباس

ما بدبخت نیستیم، توی شهر ما، شهر بندرعباس ۳ کارخونه فولاد هست، یک کارخونه آلومینوم، ۳ نیروگاه برق، یک پالایشگاه نفت، یک پالایشگاه گاز، یک پالایشگاه میعانات گازی و دو اسکله که یکیشون بزرگترین اسکله ایرانه، اسکله رجایی.

اما روی پیشونیمون نوشته رعیت. برق نداریم، آب نداریم، گاز نداریم، امکانات نداریم، حمل و نقل عمومی درست و حسابی نداریم. حداقل ها رو نداریم چون قرار نیست رعیت چیزی داشته باشه. رعیت قراره تا پای جونش برای اربابش کار کنه و آخ نگه و یه جایی مثل پلاسکو، متروپل، سانچی و اسکله رجایی سرشو زمین بذاره و بمیره و بچش یتیم بمونه و زنش بیوه. سرنوشتمون مثل رنگ پوستمون که بخاطر آفتاب سوخته س، سیاه شده. اما خورشید سرنوشت ما رو سیاه نکرده، مسئولین بی لیاقت سرنوشت ما رو سیاه کردن. خسته ایم، خسته از بی انصافی،تبعیض، ظلم و جور.

شهر من بندرعباس من، تسلیت من را بپذیر و مطمئن باش تو ماندنی هستی و کسانی که باعث اشک تو شدن، رفتنی.