حادثه اسکله رجایی بندرعباس

متاسفانه از دیروز قسمتی از اسکله رجایی در حال سوختنه و هوا به شدت آلودس. امروز مدارس، دانشگاهها و ادارات تعطیل شدن و من خونم.

دیروز موقع ناهار یکی از همکاران تعریف میکرد که داداشش گفته توی شرکت فولاد که تقریبا ۱۰ کیلومتر با اسکله فاصله داره، تمام شیشه ها شکستن. حتی توی خونه ما با فاصله ۴۰ کیلومتری از محل حادثه، موج انفجار رو احساس کردن. یکی از همسایه های ما جزو فوتی ها هستش.

دیشب داشتم به این موضوع فکر میکردم که واقعا زیرساختی برای شرایط اضطراری وجود نداره، دیگه سرکار دارم میبینم اوضاع چقدر خرابه. کلا سیستم به قول خودشون جهادیه. اینم نتیجه جهادی بودن و غیر اصول بودنه. نهایت کاری که میشه کرد، به کار انداختنه موقته به هر قیمتی که اصلا قیمتش اهمیت نداره و موقع چنین حوادثی تازه میفهمن که چکار کردن، ولی بازهم اراده ای برای اصلاح و کار اصولی نیست. کلا سیستم یه چیز میگه: حالا یه کاریش بکن. این حادثه و هزاران حادثه قبل و بعد که پیش خواهد اومد، برای همین یکاریش بکنه.

نمیدونم این جهاد کی قراره تموم بشه و کی منطق حکم فرما بشه. کی باید اولویت اول رو حفظ جون آدمها، منابع انسانی و مالی گذاشت نه حفظ آمار و ارقام.

امیدی نیست، لااقل به این سیستم امیدی نیست...