چهارشنبه

قسمت اول: 

امروز هیچکس خونه نیست و تنهام  واسه همین بچه نمیاد که یهو بپره روی ساز، برای اینکه چیزهایی که توی کلاس یاد گرفتم رو فراموش نکنم، داشتم سه تار تمرین میکردم. از یه جایی دیگه از اونا هم خسته شدم و سعی کردم یه تیکه از آهنگ یکی از اساتید موسیقی رو تمرین کنم که با عرض شرمندگی به محضر ایشون، چنان خیانت در امانتی کردم  و چنان گند زدم که اگه زنده بودن، همونجا سکته میکردن.

خود آهنگ رو تا یه جایی بیشتر بلد نیستم. همون تا یه جایی هم یهو از ذهنم پرید. دیگه همه چیز دست به دست داد که از خودم بهش اضافه کنم.

قسمت دوم:

شهر ما از جنوب به دریا و از شمال به تپه و کوه های کوچیک محصوره، درنتیجه شهر به شرق و غرب کشیده شده. از شانس بد، خونه ما شرقه و خونه پدر همسر، غرب. مسیرش هم جوریه که مجبوری از بلوار ساحلی بری. واسه همین اصلا حوصله ندارم توی این فاصله زیاد و ترافیک مخصوصا، رانندگی کنم و برم دنبال همسرجان. هرچی به همسر میگم خودت رانندگی کن که بتونی هرجا میخوای بری، میگه میترسم. البته که حق بهش میدم. چون سابقه تصادف با موتور داره، اونم موتوری که رانندش افسر راهنمایی بوده و مکافات بعدش که حتی بخاطر این تصادف مجبور شد دادگاه هم بره. بعضی وقتا بهش میگم چقدر بدشانس بودی که بین اینهمه وسیله نقلیه زدی به موتور اونم موتور افسر راهنمایی، یا بین اینهمه آدم، من شدم همسرت.  https://s30.picofile.com/file/8476187918/Voice_008.m4a.html